کد مطلب:153912 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:118
شب عاشورای حسینی
چون شب عاشورا فرارسید امام حسین (ع) فرزندان و برادران و برادرزادگان و كلیه بستگان و اصحاب را جمع نمود.
امام سجاد (ع) می گوید: با آن كه بیمار بودم نزدیك رفتم ببینم پدرم چه می گوید، پس از آن كه خدا را به بهترین وجه و نیكوترین ثنائی ستایش كرد فرمود:
اللهم ان احمدك علی ان اكرمتنا بالنبوة و علمتنا القرآن و فقهتنا فی الدین و جعلت لنا أسماعا و ابصارا و افئدة فاجعلنا من الشكرین.
«خداوند ترا سپاس می گویم كه ما را به نبوت گرامی داشتی و تعلیم قرآن فرمودی و ما را در دین فقیه گردانیدی و به ما گوش شنوا و دیده ی بینا و دلی آگاه عطا فرمودی پس ما را از شكرگزاران خود قرار ده».
نكته: حسین (ع) فضائل خود و خاندانش را با ارتباط به مقام نبوت و داشتن علوم قرآنی و احكام دینی و این كه خدا به آنان گوش شنوا و دیده ای بصیر و دلی بیدار داده است بیان می كند كه در آن اشاره است به اینكه دشمنانشان فاقد این صفاتند.
اما بعد فانی لا اعلم اصحابا اوفی و لا خیرا من اصحابی و لا اهل بیت أبر و لا اوصل من اهل بیتی فجزاكم الله عنی خیرا و انی لا اظن یوما لنا من هؤلاء الا و انی قد اذنت لكم فانطلقوا جمیعا فی حل لیس علیكم منی ذمام.
«من اصحاب و یارانی باوفاتر و نیكوتر از اصحاب و یاران خود سراغ ندارم و خانواده ای بهتر از خانواده خود نمی یابم، خدا از طرف من به شما پاداش نیك دهد، همانا گمان می كنم با این قوم برخوردی داشته باشم پس بیعتم را از شما برداشتم و شما را به اختیار خودتان گذاشتم» اینك شب فرارسیده است از تاریكی شب استفاده كنید و هر یك از شما دست یكی از مردان اهل بیتم را بگیرید و متفرق شوید و به هر سو كه می خواهید بروید و مرا با این قوم تنها گذارید كه اینها به جز من با كسی كاری ندارند [1] .
امام سجاد (ع) می گوید: با آن كه بیمار بودم نزدیك رفتم ببینم پدرم چه می گوید، پس از آن كه خدا را به بهترین وجه و نیكوترین ثنائی ستایش كرد فرمود:
اللهم ان احمدك علی ان اكرمتنا بالنبوة و علمتنا القرآن و فقهتنا فی الدین و جعلت لنا أسماعا و ابصارا و افئدة فاجعلنا من الشكرین.
«خداوند ترا سپاس می گویم كه ما را به نبوت گرامی داشتی و تعلیم قرآن فرمودی و ما را در دین فقیه گردانیدی و به ما گوش شنوا و دیده ی بینا و دلی آگاه عطا فرمودی پس ما را از شكرگزاران خود قرار ده».
نكته: حسین (ع) فضائل خود و خاندانش را با ارتباط به مقام نبوت و داشتن علوم قرآنی و احكام دینی و این كه خدا به آنان گوش شنوا و دیده ای بصیر و دلی بیدار داده است بیان می كند كه در آن اشاره است به اینكه دشمنانشان فاقد این صفاتند.
اما بعد فانی لا اعلم اصحابا اوفی و لا خیرا من اصحابی و لا اهل بیت أبر و لا اوصل من اهل بیتی فجزاكم الله عنی خیرا و انی لا اظن یوما لنا من هؤلاء الا و انی قد اذنت لكم فانطلقوا جمیعا فی حل لیس علیكم منی ذمام.
«من اصحاب و یارانی باوفاتر و نیكوتر از اصحاب و یاران خود سراغ ندارم و خانواده ای بهتر از خانواده خود نمی یابم، خدا از طرف من به شما پاداش نیك دهد، همانا گمان می كنم با این قوم برخوردی داشته باشم پس بیعتم را از شما برداشتم و شما را به اختیار خودتان گذاشتم» اینك شب فرارسیده است از تاریكی شب استفاده كنید و هر یك از شما دست یكی از مردان اهل بیتم را بگیرید و متفرق شوید و به هر سو كه می خواهید بروید و مرا با این قوم تنها گذارید كه اینها به جز من با كسی كاری ندارند [1] .
[1] اعيان الشيعه ج 1/ص 600 - ينابيع المودة ص 339 - مقاتل الطالبيين ص 112 - روضة الواعظين ص 157 كامل ج 4/ ص 57 - بحار ج 44/ ص 392 - ارشاد مفيد ص 231.